Als de digitale samenleving onze toekomst wordt, dan moeten wij die toekomst bepalen. Technologie is niet neutraal. Laat ons die inzetten voor de emancipatie van de werkende klasse.

Vandaag verscherpt de digitalisering de fundamentele tegenstellingen van het kapitalisme. Toch kunnen we de nieuwe technologieën ook aanwenden voor menselijke emancipatie en een leefbare planeet.

Niet iedereen zit aan boord van de digitale trein of heeft toegang tot de voordelen ervan. Digitale uitsluiting kan leiden tot sociale uitsluiting en structurele ongelijkheid.

45 jaar economische stagnatie en bezuinigingen op de verzorgingsstaat, en niet zozeer de automatisering van de werkplek, zijn de krachten die voor een ernstig wereldwijd werkgelegenheidsprobleem zorgen.

Nu het kapitaal, met massale staatsbemoeienis in de rug, de digitale weg inslaat, is het van cruciaal belang te weten dat het daarbij geen enkele van zijn fundamentele tegenstellingen achter zich laat.

We bevinden ons in een grote overgangsperiode waarin de menselijke samenleving ofwel een stabiele relatie met de Aarde aangaat, ofwel het slachtoffer wordt van een ineenstorting van de beschaving.

De geliberaliseerde energiemarkt bracht de consument enkel torenhoge energieprijzen en remde de transitie naar 100% hernieuwbare energie. We hebben een publieke aanpak nodig.

Vandaag beschikken we over alle nodige kennis en techologie om de problemen die de socialistische planeconomieën plaagden, te overwinnen. De argumenten van de founding fathers van het neoliberalisme tegen de planeconomie zijn achterhaald.

Communistische partijen, en meer nog hun bedrijfscellen, waren een unieke sociale ontmoetingsplaats voor de werknemers van een bedrijf. De schijnwerper op een bijzonder type van organisatie van de arbeidersstrijd.

Met haar biologisch deterministische verhaal over sekseverschillen speelt Griet Vandermassen in de kaart van de “anti-genderideologieën” van rechts en extreemrechts. Een feministisch-materialistische kritiek op Dames voor Darwin.

Hoewel de economische groei in Korea de algemene levensstandaard heeft verbeterd, zijn velen ter plaatse blijven trappelen. Squid Game weerspiegelt het groeiende ongenoegen over die ongelijkheid.

Na corona moest alles beter, maar het is business as usual, of erger. Net de praktijken van Big Pharma zijn illustrerend voor hoe dit systeem verrot is tot in de diepste kern.

De coronacrisis toonde aan hoe de Belgische staatsstructuur chaos en inefficiëntie voortbrengt. Toch dringen sommigen aan op het splitsen van de gezondheidszorg en de sociale zekerheid. Een pleidooi voor meer eenheid.

De relanceplannen breken niet met het traditionele beleid: de ene kant van de Atlantische oceaan verruimt de neoliberale aanpak, de andere kant lijkt rijp voor een neo-Derde Weg.

Doordat er geen internationale gezondheidspolitiek bestaat, krijgt kapitalistische winst voorrang op menselijke noden – en zullen miljarden mensen geen vaccin krijgen.

De coronavaccins lijken goed werkzaam te zijn tegen het coronavirus. Toch werden ze niet ontwikkeld om de pandemie te bedwingen. Daarvoor zou een ander systeem van onderzoek en ontwikkeling beter geweest zijn.

Ongelijkheid op het gebied van gezondheidszorg en ongelijke toegang tot vaccins zijn geen ongelukkige uitkomsten van het wereldwijde stelsel van intellectuele eigendom – ze maken deel uit van de centrale architectuur ervan. Het systeem werkt precies zoals het is bedoeld.

In tegenstelling tot de triomfantelijke persberichten heeft de Europese aanpak de pandemie in feite verlengd. En deze voortdurende verlenging maakt haar steeds gevaarlijker.

Toen de Sovjet-Unie in elkaar stortte, hertekende de Chinese Communistische Partij de eigen staat en economie via markthervormingen. Waarom zijn de marktversoepelingen in China niet uitgemond in ongebreideld neoliberalisme? Interview met professor Isabella Weber.

Het Masereelfonds ontstond in het kielzog van mei 68. Over een halve eeuw aan visionaire ideeën en cultuurpromotie om de koers van de maatschappij te veranderen.

In deze Lava brengen we protagonisten samen van ACV, ABVV, FNV en CGT; de belangrijkste vakbonden uit België, Nederland en Frankrijk. Hoe zien zij de syndicale uitdagingen in het post-pandemietijdperk?

De coronacrisis heeft geleid tot een graduele wedergeboorte van klassenbewustzijn en zelfs het ontluiken van een zekere klassentrots. Welke houding moeten vakbonden aannemen om het tij te keren in het voordeel van de helden van de crisis?

Sociaal overleg is noch een doel, noch een vreedzaam onderonsje. Het is hoogstens een barometer voor maatschappelijke krachtsverhoudingen.

Je kunt alle mogelijke kritiek leveren op het kapitalisme, over de uitwassen en de ongelijkheid van dat systeem. Maar als je geen alternatief aanduidt, het socialisme, dan zit je vast.

Door de groeiende ongelijkheid in Nederland groeit de kritiek op het overlegsyndicalisme eigen aan het poldermodel. Het is een verliezersstrategie, want overleg komt op het einde van de strijd, niet andersom.

Je kan de belangrijkste beslissingen over ons dagelijkse leven en de samenleving in het algemeen niet overlaten aan de markt zonder de kern van democratie aan te tasten.

‘Vrijheid’ verschrompelde van een ruime notie van democratisch zelfbestuur naar een beperkt idee van individuele bescherming tegen de overheid. Een elitaire angst voor het volk ligt daarvan aan de oorsprong.

Monetaire financiering zal tot de laatste bankier worden bekampt. Modern Monetary Theory toont wel dat er altijd voldoende geld is, maar dat dit geld er nooit is voor iedereen omdat de (centrale) bankiers bepalen dat het er slechts is voor hen.

Joe Biden zal waarschijnlijk de schaduwoorlogen voortzetten die Barack Obama heeft geperfectio-neerd en die Donald Trump in stand heeft gehouden. Daarbij onderscheidt hij goede regeringen van slechte op basis van hun gehoorzaamheid aan het door de VS geleide kapitalisme.

De VS zal zich nog lang tegen zijn tanende invloed verzetten. De nieuwe koude oorlog die de Verenigde Staten tegen China is gestart past in dat nieuwe strategische scenario.