Reeds vóór de pandemie stond men sceptisch tegenover de staat, de media en de politiek. Nu neemt deze afwijzing toe en consolideert zij zich door de anticoronaprotesten. Hoe ziet links zijn rol in deze gezagscrisis?

Antivaxers en coronasceptici pleiten voor een Neurenbergtribunaal 2.0 dat het pandemiebeleid moet veroordelen als een misdaad tegen de menselijkheid. Een schoolvoorbeeld van juridisch nepnieuws dat en passant de misdaden van het nazisme banaliseert.

In deze Lava brengen we protagonisten samen van ACV, ABVV, FNV en CGT; de belangrijkste vakbonden uit België, Nederland en Frankrijk. Hoe zien zij de syndicale uitdagingen in het post-pandemietijdperk?

De coronacrisis heeft geleid tot een graduele wedergeboorte van klassenbewustzijn en zelfs het ontluiken van een zekere klassentrots. Welke houding moeten vakbonden aannemen om het tij te keren in het voordeel van de helden van de crisis?

Sociaal overleg is noch een doel, noch een vreedzaam onderonsje. Het is hoogstens een barometer voor maatschappelijke krachtsverhoudingen.

Je kunt alle mogelijke kritiek leveren op het kapitalisme, over de uitwassen en de ongelijkheid van dat systeem. Maar als je geen alternatief aanduidt, het socialisme, dan zit je vast.

Door de groeiende ongelijkheid in Nederland groeit de kritiek op het overlegsyndicalisme eigen aan het poldermodel. Het is een verliezersstrategie, want overleg komt op het einde van de strijd, niet andersom.

Je kan de belangrijkste beslissingen over ons dagelijkse leven en de samenleving in het algemeen niet overlaten aan de markt zonder de kern van democratie aan te tasten.

‘Vrijheid’ verschrompelde van een ruime notie van democratisch zelfbestuur naar een beperkt idee van individuele bescherming tegen de overheid. Een elitaire angst voor het volk ligt daarvan aan de oorsprong.