De keuze is er een tussen blokdenken, militaire confrontatie en escalatie enerzijds, of collectieve veiligheid, vreedzame co-existentie en diplomatie anderzijds. Als je vertrekt van “vrede, brood en klimaat” is die keuze doodeenvoudig.

De Russische invasie moet verklaard worden aan de hand van de uitbreiding van de NAVO, de herboren Russische imperiale ambities en de interne ontwikkeling van Oekraïne zelf.

Europa slaapwandelt naar een nieuwe wereldoorlog. De EU heeft in de aanloop naar en tijdens de oorlog tussen Rusland en Oekraïne blijk gegeven van totale onbekwaamheid, en zal een van de grote verliezers zijn.

De Minskakkoorden veronderstelden de erkenning van aanzienlijk meer politieke diversiteit in Oekraïne. Maar na de Euromaidan-opstand was dit niet meer aanvaardbaar.

De oorlog van Rusland tegen Oekraïne zal de alliantie van de VS met de EU waarschijnlijk verdiepen, op alle niveaus: politiek, economisch en militair.

In de plaats van de Geest van oorlog moet terug de Geest van Bandoeng overheersen door vrede en ongebondenheid in massabewegingen weer tot leven brengen. Dat is de enige hoop voor deze planeet.

Als links zich tegen oorlogszucht wil verzetten, moet ze het imperialisme in zijn geheel aanvallen. De lessen van Karl Liebknecht en Rosa Luxemburg zijn in 2022 nog steeds actueel.

De ongemakkelijke waarheid voor alle politici die duurzaamheid hoog in het vaandel zouden dragen, maar in tussentijd heftig mee de oorlogstrom roeren, is dat er voor het klimaat maar één uitweg is: vrede.

De imperialistische economieën vechten om hun deel van de winst. De instorting van de globalisering kan niet alleen twee vijandige blokken voortbrengen, maar ook een mengelmoes van concurrerende economische eenheden.