Zich ergeren aan de tweets van Francken is als het gedrum op de bus of kwaad zijn bij het luisteren naar de radio. Sartre toont dat de ergernis niet verdwijnt met clicks en verontwaardiging op sociale media.

Silvia Federici suggereert in Caliban and the witch om de commons te herontdekken. Vrouwen zijn voor haar de finale hefboom om het kapitalisme in de vuilbak van de geschiedenis te kieperen.

In haar boek Die Vier-in-einem-Perspektive beschouwt Frigga Haug de genderrelaties als productieverhoudingen, als een ‘knoop van overheersing’ die kan worden worden ontward door een andere tijdpolitiek.

Terugblik met Zoe Konstantopoulou, voormalig voorzitster van het Grieks parlement, op de Griekse crisis. “We moeten er geen doekjes om winden: Syriza pleegde verraad.”

Het populisme lijkt voor velen een politieke catastrofe maar studie van de historische wortels van het populisme schetst een veel gevarieerder en meerduidig beeld.

“Het gaat goed met de wereld.” zegt Hans Bevers, hoofdeconoom bij de bank Degroof Petercam. Is dat wel zo? Enkele kritische reflecties bij het armoededebat.

Het succes van de Women’s March na de verkiezing van Trump mag de lessen uit vroegere feministische misstappen niet wegvegen.

Vrouwen uit de blanke arbeidersklasse die voor Trump stemden, houden het soort feminisme dat blind is voor klassenpolitiek een reuzengrote spiegel voor.

Rechtse verkiezingsoverwinningen, staatsgrepen en massale protesten. De “roze vloed” in Latijns-Amerika lijkt weg te ebben. “Kletspraat”, vindt de Braziliaans socioloog Emir Sader.