Het regeringsprogramma van Donald Trump belooft radicaal beleid ten gunste van de rijken, geflankeerd door racistische mobilisatie en agressie tegen China.

Een golf van antidemocratische – nationalistische en racistische – politiek raast door Europa, gevoed door de ontevredenheid in brede lagen van de bevolking.

De situatie van de industrie in Europa is alarmerend en haar toekomst staat op het spel. Dit dossier behandelt de belangrijkste kwesties om de huidige crisis te begrijpen en stelt 9 principes voor om onze industrie te redden.

“ Wassen, plassen, slapen, klaar ”. Dat is geen boutade, maar de dagelijkse realiteit in de zorgsector. De zorgverleners, de ouderen en kinderen lijden onder de verenging van zorg tot bandwerk. Hoe raken we uit de crisis in de zorg? De kinderopvang en de ouderenzorg zijn er beroerd aan toe. Hoe komt het dat iets…

Israël kan niet overleven zonder de steun uit Washington. De VS heeft Israël ook meer dan ooit nodig als steunpilaar in de regio, zeker nu andere bondgenoten in de regio zich onafhankelijker opstellen.

Sinds de implosie van de dictatuur van Mobutu in 1990 heeft het Westen de mislukkingen opgestapeld in een verbeten strijd om de controle over het land te behouden. Alleen de interne dynamiek van Congo en Afrika kan het land uit de chaos en de eindeloze oorlogen halen.

Studio Ghibli staat vooral bekend om het werk van Hayao Miyazaki. Het is niet de Japanse Disney, maar juist de anti-Disney.

De films van het bedrijf, dat is opgezet door tekenaars van de Japanse communistische beweging, huldigen creatief werk en menselijke solidariteit, en niet kapitalisme en oorlog.

De tegenstelling linkse stad/rechts platteland is een karikatuur. Vandaag is de stadsrand uitgesmeerd over bijna het hele land en die ruimte is zoveel meer dan een stereotiepe pendelaarsverkaveling. Hoe komt  links tegemoet aan de noden van boeren en pendelaars?

De kerk probeert nog altijd haar façade zo ongeschonden mogelijk te houden over het seksueel misbruik door priesters. Of de kerk invloed uitoefende op politiek en gerecht vereist een nieuwe parlementaire onderzoekscommissie.

Tax the rich. Het idee wint terecht wereldwijd terrein. De rijkdom van de rijksten groeit aan explosief tempo maar ontsnapt aan de fiscus. Een vermogensbelasting is technisch mogelijk en maatschappelijk noodzakelijk.

Om de wereldwijde ecologische crisis aan te pakken, moeten we begrijpen hoe het kapitalisme de relatie van de mensheid met land heeft veranderd. Het gedachtegoed van Karl Marx geeft ons de instrumenten om precies dat te doen.

Bouwen aan een vernieuwd klassenbewustzijn en haar trots terugwinnen zijn strategische uitdagingen om links weer in de aanval te doen gaan en te laten winnen.

Het begrip klassenbewustzijn is bijna verdwenen in de arbeidssociologie. Nieuw onderzoek wijst evenwel op het voortbestaan van een sterke klassenidentiteit. Niet Pierre Bourdieu, maar Karl Marx blijkt springlevend.

Congo mag dan een van de rijkste landen zijn wat grondstoffen betreft, zijn bevolking is echter een van de armste ter wereld. Eeuwenlang werd Congo geteisterd door slavernij, kolonisatie, uitbuiting
en conflicten. En vandaag de dag blijft het land een strijdtoneel voor zijn minerale rijkdommen.

Het nieuwe boek van Branco Milanovic, Visions of Inequality: From the French Revolution to the Cold War, brengt een nieuwe geschiedenis van de ongelijkheid. Het stelt vragen over klasse en democratie en verruimt de politieke agenda van links.

Daniel Zamora kijkt terug op de “briljante mislukking” van Jonathan Glazer, The Zone of Interest. Hoewel de film bedoeld is als tegenpool van spectaculaire of esthetische behandelingen van de Holocaust, lijkt hij toch gevangen te zitten in een vicieuze cirkel tussen esthetiek en politiek.

Stedelijke veranderingen zijn geen natuurfenomenen. In de maakbaarheid van de stad moet de gebruikswaarde van de stad voor de bewoners voorop staan, niet de belangen van de projectontwikkelaars.

Terwijl de milieuresultaten van duurzaam mobiliteitsbeleid dat zich hoofdzakelijk richt op de automobilist twijfelachtig zijn, worden de sociale gevolgen ervan sterk gebagatelliseerd.

De verwarming van gebouwen is een van de grootste bronnen van broeikasgasemissies in België. Huizen renoveren en isoleren is een politieke prioriteit en zou voor zoveel mogelijk mensen haalbaar moeten zijn, maar de huidige premieregelingen bereiken dit doel niet.

De overheid kan uitmaken of het recht op huisvesting al dan niet voorrang krijgt op het recht op privé-eigendom, en in het bijzonder op opbrengsteigendom.

Rusland zal altijd een buur zijn van Europa en zal altijd een rol spelen in de Europese veiligheidsorde. Professor Tom Sauer plaatst een vredesnarratief tegenover het dominante oorlogsnarratief.

Muiterij, het jongste boek van Peter Mertens, kijkt naar de snel veranderende machtsverhoudingen in de wereld. De Indiase marxistische historicus en auteur Vijay Prashad was een van de mensen die Peter inspireerden. Lava bracht de twee verhalenvertellers samen.

Met de opkomst van klassenmaatschappijen kwam ook de systematische onderdrukking van de vrouw. Een blik op de economische fundamenten van seksistisch en seksueel geweld en de gevolgen ervan, van de werkplek tot de campus.

De PCI was de grootste communistische partij in West-Europa en had in Italië meer dan twee miljoen leden en een derde van het electoraat. De populaire partij implodeerde in 1991 onder het gewicht van interne tegenstellingen.

Het vroege kapitalisme kende groei maar geen crisis. De Britse econoom David Ricardo maakte er de meest oprechte en nauwgezette analyse van en legde zo de klassenstrijd bloot.

Ousmane Dia schreef een boek over de moord op zijn zoon. Het werd een rauwe getuigenis van een arbeider met migratieroots die in contact komt met de klassenjustitie – opgetekend in een opmerkelijke vorm die mee de inhoud bepaalt.

De hoefijzertheorie is opnieuw in opmars. De gedachte dat ‘de uitersten’ op elkaar lijken is een manier om extreemrechts te normaliseren en tegelijk een poging om authentiek links te problematiseren.

Niet de transferts tussen de regio’s zijn belangrijk in de Belgische financiën, wel de ingebakken bezuinigingsdiscipline van de budgetverdeling. Of hoe Thatchers “I want my money back” echoot in de begrotingsdebatten.

Het akkoord van februari 2024 over de Europese begrotingsregels leidt ons naar de afgrond. 23 van de 27 Europese landen moeten jaarlijks miljarden besparen, terwijl broodnodige investeringen ontbreken.

Deel uitmaken van de EU als periferie is voor de betrokken landen een zeer ambivalente ervaring. Een nieuwe uitbreiding zal de aard van de EU ingrijpend veranderen en ook nadelige gevolgen hebben, vooral in de periferieën.