De valkuilen van het spektakel-feminisme
Het succes van de Women’s March na de verkiezing van Trump mag de lessen uit vroegere feministische misstappen niet wegvegen.
Nummer 1
-
-
Hillary en het feminisme van de elite
Vrouwen uit de blanke arbeidersklasse die voor Trump stemden, houden het soort feminisme dat blind is voor klassenpolitiek een reuzengrote spiegel voor.
-
Schommelen tussen zeepbellen en stagnatie
Monopolisering, stagnatie, militarisering, financialisering en globalisering vormen het quintet van het financieel monopoliekapitalisme: een nieuw historisch tijdperk met vooralsnog een open einde.
-
De grote neoliberale tovertruc: van ongelijkheid naar gelijkheid
Met de oude ideeën van Friedrich Hayek over de gelijkheid voor de wet en formele kansengelijkheid bedekken neoliberalen de groeiende materiële ongelijkheid onder de mantel der rechtvaardigheid.
-
Gelijkheid als postulaat
De hele menselijke geschiedenis is getekend door een strijd voor gelijkheid. Gelijkheid is geen doel voor aan een verre horizon, maar een politiek vertrekpunt, hier en nu.
-
Klasse redden van de culturele wending
Klassenrelaties zijn wezenlijk anders dan andere relaties. Ze vertellen iets over de economische levensvatbaarheid van actoren en bepalen zo de regels van de actoren om zichzelf te kunnen reproduceren.
-
Baas over eigen buik?
De commercialisering van de buik van draagmoeders dwingt het feminisme tot het overdenken van arbeid, Noord-Zuidrelaties en zwangerschap.
-
Droomjobs?
“Maak uw dromen waar.” Met een publicitaire campagne poogt een openbare dienst om de werkzoekenden te verleiden tot het volgen van een opleiding van “huishoudhulp” die hun kinderdroom verwezenlijkt…
-
De schoonheid van een sociaal probleem
De relatie tussen kunst en politiek is een oud en complex onderwerp. In dit essay over een foto van Viktoria Binschtok verdedigt Walter Benn Michaels dat kunst slechts werkelijk politiek kan zijn indien ze zich verzet tegen mededogen.
