Corona en de volgende eurocrisis
De coronacrisis ontpopt zich noodgedwongen tot een tweede eurocrisis. Links moet zich goed bewust zijn van de gevaren en kansen, om een herhaling van 2008 te vermijden.
De coronacrisis ontpopt zich noodgedwongen tot een tweede eurocrisis. Links moet zich goed bewust zijn van de gevaren en kansen, om een herhaling van 2008 te vermijden.
Ook authentiek links huldigt het devies “verspil nooit een goede crisis”, maar de ogenschijnlijke wederopstanding van de staat en de Green Deal staan niet noodzakelijk voor een breuk met de vrije markt.
Wie in onze samenleving zal de lasten van deze schok dragen? Waar zullen die mensen zich bevinden? En hoe en wanneer zullen zij voor de kosten opdraaien? De antwoorden op die vragen hangen af van politieke keuzes.
Vandaag, zoals tijdens de Spaanse griep van 1918, worden we door een onzichtbaar gevaar gedwongen om de kwestie van gezondheid te zien als een collectief recht en niet als een individuele verantwoordelijkheid.
De Spaanse griep en haar miljoenen slachtoffers veranderden onze manier van denken over ziekte en de rol van de overheid in de behandeling ervan.
De VS hebben maandenlang getalmd vooraleer te reageren. Cuba begon zich al voor te bereiden op COVID-19 op 1 januari 1959.
Sinds het uitbreken van de pandemie woedt een intens debat over de verantwoordelijkheid van China. Achter de hele leugens en halve waarheden schuilen belangrijke internationale belangen.
Covid-19 was verre van een toevallig accidentje of te wijten aan “achterlijke” gewoontes. Integendeel, de uitbraak van het virus was het gevolg van de neoliberale schending van de planeet en de samenleving. Om een herhaling te voorkomen, moet het systeem op de schop.
Rechts had tot nu toe het grootste succes in de strijd tegen globalisering, maar het kan de tegenstrijdigheden ervan niet oplossen. Links moet het op klassenbasis aanpakken en niet teveel verwachten van een zogenaamd ‘zachtere globalisering’.
Hans Christian Andersen revisited. Vandaag is het onmenselijke karakter van het kapitalisme en zijn meest obscene versie, het neoliberalisme, door het coronavirus in zijn blootje gezet.
Het arrest van het Hof van Cassatie in de zaak tegen Bruno Verlaeckt, de voorzitter van het Antwerpse ABVV, is kenmerkend voor hoe (in)tolerant de rechtspraak is voor systeemkritiek.
Terwijl COVID-19 wereldwijd toeslaat en land na land in zijn greep krijgt, zien we dat de gezondheidszorg en de productie van essentiële goederen gesocialiseerd worden. Dat is een duidelijke afwijking van de kapitalistische regels.
Onze online artikels zijn vrij beschikbaar. Geleidelijk aan geven we ook de artikels uit de printeditie op de website vrij. Lava vloeit verder met jullie giften.