De lgbtq+-beweging: in het hart van de klassenstrijd
Als weerwoord op discriminatie is solidariteit tussen werknemers en de lgbtq+-gemeenschap cruciaal om een maatschappij op te bouwen waarin sociale rechtvaardigheid primeert op winst.
De afgelopen maanden hebben we een historische studentenstrijd meegemaakt. Universiteiten werden bezet om een academische boycot van Israël af te dwingen, als verzet tegen de genocide in Gaza. Wat kunnen we meenemen uit deze beweging?
Autoafhankelijkheid wordt vaak beschouwd als individueel probleem. Geconfronteerd met de klimaatnoodtoestand moeten we collectieve alternatieven voorstellen voor de beperkingen voor automobilisten.
De klimaatbeweging vindt het makkelijker om tegen fossiele industrie actie te voeren, dan voor groene industrie. Dat laatste is echter noodzakelijk om een ecologische transitie te winnen.
Al tientallen jaren is Congo het toneel van een heus bloedbad terwijl onze mainstream media er nauwelijks inkt aan verspillen. Vanwaar die stilte en wat is de inzet van die moordpartijen?
Of het nu gaat om het aanpakken van de klimaatopwarming of onaanvaardbare arbeidsomstandigheden, het is altijd hetzelfde liedje. Mensen hoeven alleen maar ethisch en milieuvriendelijk te consumeren. Maar het enige wat je hiermee bereikt, is het in stand houden van de statu quo.
Hoog tijd om Antonio Gramsci te herinneren zoals hij was: revolutionair intellectueel en communistisch politicus. In tegenstelling tot wat extreemrechts van hem wil maken.
Het proces Reuzegom leert ons dat klassenjustitie een taboe is in België. Nochtans leert het tragische verhaal van Sanda Dia dat klassenmechanismen doorsijpelen in alle lagen van de maatschappij.
In discussies spreken velen over een conflict tussen Hamas en Israël. Maar kunnen we de situatie en het Palestijnse verzet echt reduceren tot deze simpele tegenstelling ?
Het debat rond sans-papiers blijft te vaak beperkt tot een discussie tussen extreemrechts, dat de grenzen wil “beschermen”, en humanitair links. Ons migratiebeleid moet mensenrechten beschermen maar humanitarisme schiet daarvoor tekort.
Democratie wordt vaak gereduceerd tot een kwestie van parlementen en verkiezingen. Maar in 2019 bleek uit de strijd van de witte woede dat de macht bovenal op de straat ligt.
Nu opnieuw het gedreun van laarzen weerklinkt, is het belangrijk het fascisme te bestrijden voor wat het in wezen is: een uitvloeisel van het kapitalisme, tot het uiterste bereid om zelf te overleven.
Onze online artikels zijn vrij beschikbaar. Geleidelijk aan geven we ook de artikels uit de printeditie op de website vrij. Lava vloeit verder met jullie giften.