In een land waar het machisme diep verankerd is en de stem van vrouwen wordt gemarginaliseerd, is de toekenning van de Nobelprijs voor Literatuur aan Han Kang niet alleen een symbool van verzet, maar een politieke overwinning.

Het werk van de Zuid-Koreaanse schrijfster Han Kang is diep doordrongen van de pijnlijke geschiedenis van geweld en verzet van haar land. Op 10 december ontving ze de Nobelprijs voor de Literatuur en wordt ze de tweede Zuid-Koreaan en de eerste Aziatische vrouw die deze eer te beurt valt. Deze erkenning is van grote betekenis voor de progressieve krachten in deze staat : het is een broodnodige bevestiging te midden van de voortdurende politieke turbulentie.

De conservatieve regering van president Yoon Suk-yeol is overvallen door de wereldwijde erkenning van de schrijfster en lijkt niet in staat om haar prestatie te erkennen zonder de tegenstrijdigheden van het eigen reactionaire beleid bloot te leggen.

Gedurende de hele 20e eeuw kende Zuid-Korea alleen maar regimes die zich afstemden op externe imperialistische krachten, met name de VS, dat progressieve bewegingen consequent onderdrukte. Onder de Japanse bezetting (1910-1945) werden de rijkdommen en de werkende mensen van Korea uitgebuit ten behoeve van imperialistisch gewin. De onafhankelijkheidsbeweging omspande alle sectoren van de samenleving, waarbij linkse groeperingen, onder wie communisten en socialisten, niet alleen onafhankelijkheid eisten, maar ook opkwamen voor landhervormingen en rechten voor de werkende mensen. Er ontstond een nieuwe werkende klasse in de havens, bij de spoorwegen, in de mijnen en in bepaalde fabrieken, terwijl Japan het land omvormde tot een strategische basis voor zijn expansie in Azië.

Na de nederlaag van Japan in 1945 werd Korea verdeeld langs de 38e breedtegraad. De militaire regering van de VS in het Zuiden onderdrukte op brute wijze alle organisaties of groepen die democratische waarden voorstonden en ontmantelde zo de arbeidersbeweging tot aan het einde van de jaren 1980. In landelijke gebieden leidde de sterke steun voor prodemocratische strijd tot grote onrust. Alle verzet werd met geweld onderdrukt, te beginnen met de Jeju-opstand (1948). Daarbij werden tienduizenden mensen gedood die zich verzetten tegen de door de VS gesteunde regering.

Het werk van de Zuid­ Koreaanse schrijfster Han Kang is diep doordrongen van de pijnlijke geschiedenis van geweld en verzet van haar land.

De heersende klasse was, net als het regime van Syngman Rhee, fel anticommunistisch en rekende volledig op geweld om aan de macht te blijven. Grondbezitters, kapitalisten en de militaire top domineerden het politieke leven, terwijl de regering optrad als een marionettenregime van de VS. Er wordt algemeen aangenomen dat Syngman Rhee, met steun van de VS, betrokken was bij de moord op de nationalistische leiders Kim Koo en Yeo Woon-young, die pleitten voor een vreedzame overgang van de Japanse bezetting naar een democratisch Korea en een verenigde natie.