Sinds november hebben cryptomunten meer dan 1350 miljard dollar aan waarde verloren, met gewone mensen als slachtoffer. Cryptogeld is oplichterij en moet verboden worden.
Cryptogeld is oplichterij.
Alle cryptomunten, punt.1 Niet alleen kleinschalige zwendel, waarbij fraudeurs een weinig bekende cryptomunt de hemel in prijzen voordat ze hem allemaal tegelijk laten vallen, of waarbij de ontwikkelaars van een nieuwe cryptomunt het project in de steek laten en er vandoor gaan met het geld van de investeerders. Alle cryptomunten en de industrie als geheel zijn gebouwd op marktmanipulatie, zonder welke zij niet op grote schaal zouden kunnen bestaan.
Dit hoeft niet te verbazen als je begrijpt hoe cryptomunten werken. Blockchains (blokketens) zijn in essentie append-only rekenbladen [waar alleen informatie aan toegevoegd kan worden, nvdr.] die worden onderhouden door gedecentraliseerde peer-to-peer-netwerken, vergelijkbaar met torrent-netwerken2 die worden gebruikt voor het clandestien uitwisselen van bestanden. Net zoals torrents gebruikers in staat stellen bestanden rechtstreeks te delen, kunnen gebruikers met crypto-blockchains een gedeeld logboek van financiële transacties bijhouden zonder de noodzaak van een centrale server of beheersautoriteit. Gebruikers kunnen dus rechtstreeks online transacties met elkaar uitvoeren alsof zij contant geld verhandelen.
Je geld gaat op in rook – letterlijk dan
Dit, zo wordt gezegd, is revolutionair. Maar het op deze manier veilig uitvoeren van onbemiddelde onlinetransacties in een vertrouwensloze omgeving is zelf niet zonder prijs. Crypto-blockchains staan over het algemeen niet toe dat eerder geverifieerde transacties worden gewist of gewijzigd. De gegevens zijn onveranderlijk. Updates worden toegevoegd door een nieuw “blok” transactiegegevens aan de keten van bestaande blokken te koppelen.
Maar om de integriteit van de blockchain te verzekeren, heeft het netwerk een manier nodig om te vertrouwen dat nieuwe blokken accuraat zijn. Populaire cryptomunten als Bitcoin, Ethereum, en Dogecoin gebruiken allemaal een “proof of work”-consensusmethode voor het verifiëren van updates aan de blockchain. Zonder al te technisch te worden, stelt dit mechanisme gebruikers van de blockchain – in deze context bekend als miners, mijnwerkers – in staat om te concurreren voor het recht om het volgende blok te verifiëren en toe te voegen door als eerste een ongelooflijk complexe wiskundige puzzel op te lossen.
De bedoeling van dit proces is om het toevoegen van nieuwe blokken zo moeilijk te maken dat ingrijpen in de blockchain onbetaalbaar duur wordt. Hoewel het juiste antwoord op deze puzzels gemakkelijk door iedereen op het netwerk kan worden geverifieerd, vereist het daadwerkelijk als eerste vinden van het antwoord een enorme hoeveelheid rekenkracht – en dus elektriciteit – en is het onuitvoerbaar om de rest van het netwerk te overtroeven.
Aangezien cryptomunten niets van materiële waarde opleveren, maakt deze enorme verspilling van middelen de hele onderneming tot een bodemloze put.
Voor hun moeite krijgen miners een beloning omdat ze als eerste het volgende blok verifiëren. De Bitcoin-blockchain voegt elke tien minuten een nieuw blok toe, en de blokbeloning is momenteel 6,25 nieuw geslagen bitcoins, bijna een half miljoen dollar waard op het laatste recordniveau van Bitcoin. Concurrentie om blokbeloningen heeft geleid tot een wapenwedloop op het gebied van rekenkracht naarmate de prijzen zijn gestegen. Bitcoins delven op een gewone computer is niet langer haalbaar. Het grootste deel van de ontginning van cryptomunten vindt nu plaats in commerciële “mining farms”, in wezen enorme magazijnen waar dag en nacht duizenden krachtige computerprocessoren draaien. Het elektriciteitsverbruik voor het delven van Bitcoin en andere cryptomunten nadert al snel 1 % van het wereldwijd verbruik, wat beduidend meer isdan het totale elektriciteitsverbruik van vele kleinere ontwikkelde landen.3
Aangezien cryptomunten niets van materiële waarde opleveren, maakt deze enorme verspilling van middelen de hele onderneming tot een bodemloze put. Beleggers kunnen alleen incasseren door hun munten aan andere beleggers te verkopen – maar pas nadat de miners en verschillende cryptomunt-providers hun deel van de winst hebben opgestreken. Met andere woorden, beleggers kunnen – over het geheel genomen – niet eens incasseren wat ze erin hebben gestoken, omdat cryptomunten per definitie inefficiënt zijn.
Dit maakt ze tot een slechte en dure vorm van valuta en absoluut belachelijk als langetermijninvestering. Als de stijgende prijs van Bitcoin en andere cryptomunten gewoon een functie van de vraag was, zouden we ze kunnen afdoen als een groteske stoelendans tussen beleggers, waarbij ieder hoopt z’n geld sneller terug te trekken dan de andere gokkers. Maar dat is niet het geval. Prijsmanipulatie speelt een even grote of zelfs grotere rol dan de vraag bij het opdrijven van de prijzen.
Tussen dollar en crypto
Dit is geen groot geheim. In een wijdverspreide paper uit 2017 schreven onderzoekers meer dan de helft van de toenmalige recente prijsstijgingen van de Bitcoin toe aan aankopen door één enkele entiteit op Bitfinex, een cryptocurrencybeurs met hoofdkantoor in Hong Kong en geregistreerd op de Maagdeneilanden.4 Deze aankopen werden getimed om de prijs van Bitcoin tijdens marktdalingen op te drijven op een manier die zo sterk wees op marktmanipulatie, dat de auteurs het ondenkbaar achtten dat zulke handelspatronen toevallig konden ontstaan.
Deze aankopen werden niet gedaan met dollars, maar met Tether, een ander type cryptomunt dat bekend staat als een “stablecoin”, een stabiele munt, omdat de prijs ervan gekoppeld is aan de dollar, zodat één tether altijd één dollar waard is. Veel cryptobeurzen, die vooral in het buitenland gevestigd zijn, hebben geen toegang tot traditionele banken, vermoedelijk omdat banken het te riskant vinden om zaken met hen te doen. Bitfinex, dat een moedermaatschappij en uitvoerend team deelt met Tether Ltd (de uitgever van de gelijknamige cryptocurrency), spande zich in om Amerikaanse bankpartners te vinden nadat Wells Fargo in 2017 zonder opgaaf van reden abrupt stopte met het verwerken van overschrijvingen tussen de Taiwanese banken van de beurs en hun Amerikaanse klanten.
Dit was een probleem. Zonder traditionele bankrelaties voor de uitgifte van overschrijvingen kunnen beurzen niet gemakkelijk transacties tussen kopers en verkopers op hun platforms faciliteren – iemand moet contant geld doorgeven tussen kopers en verkopers. Stablecoins lossen dit probleem op door de plaats in te nemen van echte dollars. Zij stellen cryptomarkten in staat om een ruime liquiditeit te handhaven – het gemak waarmee activa kunnen worden omgezet in contanten – zonder daadwerkelijk contanten bij de hand te moeten hebben.
Tether is een integraal onderdeel geworden van het functioneren van de wereldwijde cryptomarkten. De meeste Bitcoin-handel vindt nu plaats in Tether, 70 % in volume.5 Ter vergelijking: slechts 8 % van het handelsvolume wordt uitgevoerd in echte dollars, de rest zijn onderlinge uitwisselingen tussen cryptomunten. Veel mensen die sceptisch staan tegenover de sector, en zelfs voorstanders, zien dit als een systeemrisico en een tikkende tijdbom. Het hele systeem berust erop dat handelaren tethers daadwerkelijk kunnen inwisselen voor echt geld of – wat in de praktijk veel gebruikelijker is – andere traditionele cryptomunten die voor contant geld kunnen worden verkocht op bankbeurzen zoals Coinbase of Gemini, die beide hun hoofdkantoor in de Verenigde Staten hebben.
Als het vertrouwen in Tether wankelt, kunnen we de koppeling aan de dollar in een oogwenk zien instorten. Dit zou een doemscenario zijn voor de cryptomarkten, waarbij beleggers die crypto-activa aanhouden of verhandelen op niet-bankbeurzen, niet kunnen uitstappen, aangezien er daar om te beginnen nooit contant geld was, alleen stablecoins. Dit zou vrijwel zeker ook een liquiditeitscrisis veroorzaken op bankbeurzen, aangezien beleggers zich haasten om hun crypto’s waar mogelijk te gelde te maken terwijl de prijzen instorten, en bankbeurzen die veel minder volume verwerken zouden vrijwel zeker niet in staat zijn om het gat op te vangen.
Er is geen reden om vertrouwen in Tether te hebben. De koppeling van Tether aan de dollar was aanvankelijk gebaseerd op de bewering dat de digitale munt volledig werd gedekt door werkelijke kasreserves – een dollar in reserve voor elke uitgegeven tether – maar later bleek dit een leugen te zijn. Het bedrijf heeft sindsdien voortdurend zijn beweringen over de hoeveelheid liquide middelen die het in reserve houdt, naar beneden bijgesteld. Bij hun laatste publieke verklaring hierover in maart vorig jaar beweerden zij slechts 3% van hun reserves in contanten aan te houden. De rest werd aangehouden in “liquide equivalenten”, voornamelijk handelspapier – in wezen schuldbekentenissen van bedrijven die al dan niet bestaan, aangezien gerenommeerde actoren die in handelspapier handelen geen zaken lijken te doen met Tether.6
Prijsmanipulatie speelt een even grote of zelfs grotere rol dan de vraag bij het opdrijven van de prijzen.
Hoewel zelfs deze bescheiden beweringen over hun reserves een leugen kunnen zijn, aangezien Tether nooit een externe audit heeft ondergaan, doet dit er allemaal niet echt toe, aangezien Tethers eigen servicevoorwaarden duidelijk maken dat zij de inwisseling van hun digitale munten voor geld niet garanderen. Mocht de markt plotseling het vertrouwen in Tether verliezen en beurzen niet meer in staat of bereid zijn om ze één op één om te ruilen met dollars of de respectieve hoeveelheid cryptomunten, dan aanvaardt Tether geen enkele verplichting om de reserves die zij al dan niet hebben, te gebruiken om tethers terug te kopen.
En in de praktijk koopt Tether zelden terug of “verbranden” ze hun tokens (ze sturen hun tokens naar een gesloten portefeuille om ze uit de circulatie te halen en het aanbod te beperken, in een poging om de prijs op te drijven), zoals men zou verwachten als het doel alleen was om marktliquiditeit te verschaffen, zoals beweerd wordt. Als dat het geval zou zijn, zouden we verwachten dat het totale aanbod van Tether nauw aansluit bij de dagelijkse crypto-handelsvolumes. De handel zou alleen genoeg Tether in voorraad houden om het handelsvolume te dekken en vermoedelijk overtollige Tethers verkopen of inwisselen voor geld wanneer minder mensen actief crypto verhandelen.
In plaats daarvan is het aanbod van Tether al jaren exponentieel aan het groeien: het explodeerde tijdens de oplevingen van de cryptomarkt en bleef groeien tijdens jarenlange downturns. Er zijn nu meer dan 78 miljard tethers in omloop en dit aantal blijft stijgen. Ongeveer 95 procent is uitgegeven na begin 2020, toen de recentste crypto-hype aansloeg.
Er is geen universum denkbaar waarin er voor het verhandelen van cryptocurrency een exponentieel groeiende voorraad stablecoins nodig zou zijn om de dagelijkse handel mogelijk te maken. De explosie in stablecoins en de verdachte timing van marktaankopen, geschetst in het document uit 2017, suggereren – zoals de eisers van een rechtszaak (groepsvordering) uit de VS beweren7 – dat iFinex, het moederbedrijf van Tether en Bitfinex, tethers uit het niets drukt en ze gebruikt om Bitcoin en andere cryptomunten op te kopen om kunstmatige schaarste te creëren en de prijzen op te drijven.
De Centrale Cryptobank
Tether is effectief de centrale bank van crypto geworden. Net als centrale banken zorgen zij voor liquiditeit op de markt en doen zij zelfs aan kwantitatieve verruiming – de praktijk waarbij centrale banken financiële activa opkopen om de economie te stimuleren en de financiële markten te stabiliseren. Het verschil is dat centrale banken, althans in theorie, werken in het algemeen belang en trachten een gezond inflatieniveau te handhaven dat kapitaalinvesteringen aanmoedigt. Ter vergelijking: particuliere bedrijven die stablecoins uitgeven, blazen de prijzen van cryptomunten zonder onderscheid op, zodat ze kunnen worden gedumpt bij nietsvermoedende beleggers.
Dit maakt cryptomunten niet louter tot een slechte investering of een speculatieve zeepbel, maar meer tot iets wat lijkt op gedecentraliseerde Ponzifraude.8 Nieuwe beleggers worden gelokt onder het voorwendsel dat speculatie de prijzen opdrijft, terwijl marktmanipulatie het werk doet.
Dit kan niet eeuwig doorgaan. Ongedekte stablecoins kunnen en worden gebruikt om de prijs van cryptomunten op te blazen tot niveaus die totaal los staan van de realiteit. Maar de elektriciteitskosten voor het beheren en beveiligen van blockchains zijn zeer reëel. Als de markten voor cryptomunten niet genoeg nieuw geld kunnen blijven aantrekken om de groeiende kosten van het “minen” te dekken, zal het systeem onwerkbaar worden en failliet gaan.
Niemand weet precies hoe dit zal uitpakken, maar we weten dat beleggers nooit de winsten zullen kunnen realiseren die zij op papier hebben gemaakt. De marktkapitalisatie van de cryptomarkt van 2 biljoen dollar, berekend door bestaande munten te vermenigvuldigen met de recentste prijs, is een nietszeggend cijfer. Er is nog lang niet zoveel geïnvesteerd in cryptomunten, en er zal ook nog lang niet zoveel uit voortkomen.
Veel van het geld dat in cryptomunten is gestoken, kan nooit worden teruggevorderd, zelfs niet als rechtbanken de kluwen van cryptotransacties blootlegden.
In feite zullen beleggers er – gemiddeld – niet evenveel kunnen uithalen als zij eraan hebben uitgegeven. Veel van dat geld ging naar de onkosten voor crypto-mining. Uit recente analyses blijkt dat al ongeveer 25 miljard dollar (en dit cijfer blijft groeien) naar Bitcoin-miners is gegaan, die volgens de beste schattingen nu elke maand alleen al aan elektriciteit 1 miljard dollar uitgeven, mogelijk meer.9
Dat geld is voor altijd verdwenen, omgezet in koolstof en vrijgegeven in de atmosfeer – waardoor cryptomunten nog erger zijn dan traditionele Ponzifraude. Het grootste deel van het geld dat verloren ging door Bernie Madoffs beruchte Ponzifraude werd uiteindelijk teruggevorderd en teruggegeven aan de beleggers. Veel van het geld dat in cryptomunten is gestoken, kan nooit worden teruggevorderd, zelfs niet als rechtbanken de kluwen van semi-anonieme cryptotransacties zouden kunnen blootleggen.
Falen van de regelgeving
Ponzifraude van deze omvang is meestal gericht tegen andere financiële ondernemingen, banken, elite-instellingen en andere vermogende investeerders. Cryptomunten, ter vergelijking, zijn de Ponzifraude van het volk. Cryptotransacties met gebruiksvriendelijke interfaces, maar ook financiële dienstverleners als PayPal, stellen kleine beleggers met weinig vermogen en weinig financiële kennis in staat om cryptocurrency op hun smartphone te kopen.
De minimumaankoop op Coinbase is slechts 2 dollar. Op Robinhood moet je een dollar inleggen. Een recente enquête van Pew wees uit dat één op de drie Amerikaanse volwassenen onder de dertig cryptocurrency heeft gekocht of gebruikt.10 Het zijn de gewone werkende mensen die het meest te lijden zullen hebben wanneer hun spaargeld onvermijdelijk van de ene dag op de andere verdampt.
Regelgevers en beleidsmakers zijn te traag geweest om het publiek te beschermen. Ponzifraude kan jarenlang voortkabbelen en onder de radar van de politie en de toezichthouders blijven. Bernie Madoff, een van de grootste oplichters uit de geschiedenis, runde zijn Ponzi-fonds gedurende ten minste zeventien jaar. Terwijl de Amerikaanse toezichthouders van beurzen zeven jaar lang geen acht sloeg op de vele waarschuwingen van een klokkenluider uit de sector, traden de regelgevers snel op toen Madoff door zijn eigen kinderen werd aangegeven. Hij was immers de rijken, bankiers, beroemdheden en elites aan het bedriegen.
De crypto-Ponzifraude heeft zijn eigen klokkenluiders, maar die zijn amper nodig. Tether is gebouwd bovenop andere publieke blockchains, op dit moment voornamelijk Ethereum en Tron. Elke keer dat Tether een nieuwe ronde stablecoins drukt, nu met honderden miljoenen of miljarden tegelijk, kan letterlijk iedereen dat zien. Er zijn Twitterbots die crypto-blockchains analyseren en grote of verdachte transfers van nieuwe stablecoins posten, dus je hoeft slechts op “follow” te klikken om te weten wat er gaande is.11 Tether vervalst de boekhouding openlijk. Sceptici wijzen hier al jaren op, maar regelgevers en beleidsmakers deden vrijwel niets totdat cryptomunten mainstream werden en totaal overgewaardeerde cryptobedrijven een risico begonnen te vormen voor de traditionele financiële markten.
Hun antwoord is een kwestie van te weinig en te laat. In 2017 werden Tether en Bitfinex gedagvaard.12 In 2018 startte het Amerikaanse ministerie van Justitie een breed onderzoek naar prijsmanipulatie van cryptomunten en richtte zich al snel op Tether. Tether kreeg uiteindelijk een boete van 41 miljoen dollar voor het liegen over hun reserves, naast andere overtredingen, en schikte ook een zaak met de procureur-generaal van New York voor 18,5 miljoen dollar om dezelfde reden.13 Maar dit was slechts een tik op de vingers gezien de omvang van de fraude, en deze rechtszaken hebben de geldprinter van Tether niet in het minst vertraagd.
Ondertussen hebben regelgevers niet eens geprobeerd om te voorkomen dat cryptomunten bredere financiële markten infecteren. Coinbase ging in april naar de beurs, en verschillende andere in de VS gevestigde cryptobeurzen hebben plannen om hetzelfde te doen.14
Hoewel enkele beursgenoteerde bedrijven, met name Tesla, met bedrijfsgeld een gok van meerdere miljarden dollars hebben gewaagd op cryptomunten, bieden de meeste van deze bedrijven slechts bewaargevings- of transactiediensten aan in plaats van zelf in cryptomunten te investeren. Ze werken parasitair, profiteren van investeringen in de crypto-Ponzifraude terwijl ze zich van de ene naar de andere beursgang haasten voordat de hele zaak instort. Deze bedrijven bezitten zelf weinig cryptomunten en lopen dus weinig risico.
De beleidsmakers hebben weinig gedaan om dit alles in te dammen. Zelfs degenen die aandacht besteden aan problemen met ongereguleerde stablecoins lijken vastbesloten om de bredere cryptoysector in stand te houden. Een recent rapport van de regering-Biden beoordeelt het risico van stablecoins zonder hun primaire rol in marktmanipulatie te onderzoeken.15 De STABLE-wet, een wetsvoorstel dat sinds vorig jaar in het Congres ligt weg te kwijnen, zou vereisen dat stablecoins volledig gedekt zijn en zou emittenten en iedereen die gerelateerde diensten aanbiedt, reguleren.
Beleidsmakers deden vrijwel niets totdat cryptomunten mainstream werden en een risico begonnen te vormen voor de traditionele financiële markten.
Deze inspanningen zijn even ontoereikend als misplaatst. Regeringen zullen niet kunnen verhinderen dat ongereguleerde stablecoins worden verhandeld op beurzen die buiten hun jurisdictie opereren. Tether is niet de enige stablecoin. Tether heeft sinds november voor meer dan 8 miljard dollar aan stablecoins gedrukt. Ondertussen heeft het Zuid-Koreaanse cryptobedrijf Terraform Labs, waar nog maar weinig mensen van gehoord hebben, nog eens 8 miljard dollar van hun eigen stablecoin (TerraUSD) geslagen. Er zijn anderen die hetzelfde doen. Je kunt deze spelers een stok in de wielen steken, maar er is niets wat anderen ervan weerhoudt om elders precies hetzelfde te doen.
Het probleem reikt verder dan ongereguleerde beurzen. Coinbase heeft ook een eigen stablecoin die gekoppeld is aan de dollar, USDC, beheerd door partnerbedrijf Circle, dat ook naar de beurs wil via een deal die het zou vrijstellen van de controle van een traditionele beursgang. Er zijn nu 45 miljard USDC stablecoins in omloop, de meeste uitgegeven sinds 2020, net als bij Tether. Coinbase en Circle hebben ook gelogen over het feit dat hun stablecoin volledig gedekt zou zijn door contant geld, terwijl de reserves in feite grotendeels bestaan uit nog mysterieuzer handelspapier, dat minder liquide en veel riskanter is.[note]“Coinbase Vowed Token’s All-Cash Backing; That’s Not True”, Bloomberg, 11 augustus 2021.[/note] Zoals Amy Castor, die al lang verslag doet van cryptomunten, zei: “Ondanks pogingen om zich te distantiëren van Tether, begint Circle steeds meer op een soortgelijk systeem te lijken, alleen met een ander symbooltje op hun bankbiljetten.”16
Verbied ze allemaal
Onbetrouwbare uitgevers van stablecoins aanpakken wordt een hopeloos spelletje. De enige echte oplossing is om de handel in particuliere cryptomunten volledig te verbieden. We kunnen buitenlandse actoren niet beletten om ongedekte stablecoins uit te geven en cryptoprijzen te manipuleren op ongereguleerde beurzen. Maar we kunnen het wel illegaal maken om cryptomunten te verkopen op bankbeurzen, zoals Coinbase, die volledig legaal opereren terwijl ze mensen uitbetalen door middel van Ponzifraude.
Dit zou de cryptosector natuurlijk bijna volledig de das omdoen, waardoor het zou verschrompelen tot een excentrieke hobby van de techliefhebber. Niemand moet er een traan om laten. Cryptomunten hebben vrijwel geen legale toepassing. Ze zijn geweldig voor het faciliteren van digitale gijzelingen, het witwassen van geld, de distributie van verdovende middelen en kinderporno, het opzetten van Ponzifraude, maar niet veel anders.17 Ze falen als valuta door de hoge transactiekosten. Ze falen als “digitaal goud” of “opslagplaats van waarde” omdat ze belachelijk veel energie verbruiken voor wat in wezen een veredelde spreadsheet is.
China heeft cryptomunten al volledig verboden, en India en Pakistan staan op het punt hetzelfde te doen.18 Andere landen hebben ook stappen ondernomen om cryptomunten te verbieden of aan banden te leggen, maar de westerse liberale democratieën zijn bijzonder toegeeflijk. Dit is niet in het minst te wijten aan het agressieve lobbyen van de industrie, waaronder het inhuren van voormalige financiële regelgevers door de sector om beleidsmakers te beïnvloeden.
Een van hen is Brian Brooks, die de chief legal officer was bij Coinbase voordat hij diende als waarnemend Comptroller of the Currency in de Trump-administratie. Brooks, nu CEO van blockchain-miningbedrijf Bitfury, dat naar verluidt ook naar de beurs wil gaan, sloot zich aan bij andere crypto-CEO’s om in december te getuigen in het Huis van Afgevaardigden. Natuurlijk verzetten deze CEO’s zich tegen enige zinvolle regulering van stablecoin, omdat zij inzien dat dit de industrie de das om zou doen en hun bedrijven waardeloos zou maken. Deze mensen en alle anderen in de cryptosector zijn medeplichtig aan de Ponzifraude en bedriegen doelbewust de gemeenschap. Zij begrijpen dat fraude de motor is van hun sector en hun winsten voedt – en dat is misschien wel de meest vernietigende aanklacht tegen particuliere cryptomunten en de omringende sector.
De financiële crisis van 2008 heeft duidelijk gemaakt waarom de financiële sector onder overheidstoezicht moet worden geplaatst.
De financiële crisis van 2008 heeft duidelijk gemaakt waarom de financiële sector onder overheidstoezicht moet worden geplaatst. Cryptomunten en “gedecentraliseerde financiën” zijn niet speciaal – ze zijn gewoon meer van dezelfde privatisering en deregulering vermomd als hightech “oplossingen” die we hebben gezien in andere sectoren. Ongereguleerde, geprivatiseerde financiële markten vormen dezelfde risico’s voor het gemeenschappelijk goed, of ze nu wel of niet “op de blockchain” staan.
In het geval van cryptomunten is regulering een existentieel risico, juist omdat mazen in de regelgeving en fraude de enige reden zijn waarom de sector winstgevend lijkt, ondanks het feit dat hij volstrekt onproductief is en een verspilling van energiebronnen. Hetzelfde geldt voor alle particuliere cryptomunten. Hoe langer regeringen erover doen om ze te verbieden, hoe meer gewone mensen worden geschaad.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Jacobin.
Footnotes
- Cryptomunten (van cryptocurrency) is een digitale munteenheid. Door voorstanders wordt het gezien als een alternatieve munteenheid die fiatgeld, gereguleerd door banken, kan vervangen.
- Denk aan sites als The Pirate Bay.
- “Bitcoin Uses More Electricity Than Many Countries. How Is That Possible?”, The New York Times, 3 september 2021.
- John M. Griffin en Amin Shams, “Is bitcoin really un-tethered?”, SSRN, 28 oktober 2019.
- “Half of all Bitcoin trades are executed using Tether”, Kaiko, 11 oktober 2021.
- Zeke Faux, “Anyone Seen Tether’s Billions?”, Bloomberg Businessweek, 7 oktober 2021.
- Zie: Tether and Bitfinex Crypto Asset Litigation.
- ”Ponzifraude is een methode om mensen op te lichten door een belegging aan te bieden waarbij de uitbetaalde gelden (deels) worden gefinancierd uit de inleg van nieuwe klanten. Vaak biedt de oplichter daarbij een rendement aan dat erg hoog is bij een laag voorgespiegeld risico.” Zie verder, Wikipedia.
- Jorge Stolfi, “Yes, Bitcoin is a Ponzi. A re-rebuttal.”, 16 januari 2021.
- “16% of Americans say they have ever invested in, traded or used cryptocurrency”. Pew Research Center, 11 november 2021.
- Zie bijvoorbeeld @whale_alert.
- “U.S. regulators Subpoena Crypto Exchange Bitfinex, Tether”, Bloomberg, 30 januari 2017.
- “Stablecoin Giant Tether Hit With $41 Million Fine in Latest Crypto Crackdown”, Wall Street Journal, 15 oktober 2021.
- “Kraken, Blockchain, Gemini—Coinbase listing paves way for crypto IPOs”, Fortune, 24 april 2021.
- “Report on Stablecoins”, Treasury.gov, november 2021.
- “What’s backing Circle’s 25B USDC? We may never know”, Amy Castor, 10 juli 2021.
- https://cdn.icmec.org/wp-content/uploads/2021/03/Cryptocurrency-and-the-Trade-of-Online-Child-Sexual-Abuse-Material_03.17.21-publish-1.pdf, International Centre for Missing and Exploited Children, maart 2021.
- Zie The Guardian en The Economic Times.
