Le Monde Diplo

  • Argentinië: “Sinds de dictatuur hebben we zoiets niet meer gezien”

    Kun je je werknemers betalen in melk of vlees? De nieuwe Argentijnse president, Javier Milei, heeft een “vrijheidsvisie” die de privésector in verrukking brengt. De kiezers die geloofden in zijn recepten om een einde te maken aan de crisis zijn minder gelukkig. Ze ontdekken stilaan de ware betekenis van zijn belofte om “de kaste uit te roeien” en die is: de oligarchie dienen. De strijd tussen tussen de straat en de man met de kettingzaag is nog maar net begonnen.

  • Houthi’s trotseren Washington

    Omdat de VS sinds 7 oktober Israël steunen in zijn oorlog tegen Gaza, voerden de Houthirebellen hun aanvallen op tegen transportschepen en olietankers die passeren voor de Jemenitische kust. In een reactie daarop proberen de VS met veel moeite een internationale coalitie bijeen te brengen die de scheepvaart moet beschermen en de toegang tot de Rode Zee en tot het Suezkanaal moet vrijwaren.

  • De dankbare interne markt: “Hoera voor Jacques Delors!”

    Jacques Delors, een christen-humanist en lid van de Franse Socialistische Partij, werd de architect van een Europa van vrije markten dat aan sociale dumping doet. Er wordt gefluisterd dat die aantijging hem op de maag lag.

  • Het internationale recht van de sterkste

    Kun je je voorstellen dat internationale betrekkingen zouden worden gecodificeerd en opgelegd aan de rest van de wereld door landen uit Latijns-Amerika, Afrika, de Kaukasus of Azië? Nauwelijks, en met reden: sinds de 17de eeuw weerspiegelt het internationaal recht de belangen van de grootmachten. De hedendaagse vormen ervan, zoals de Verenigde Naties, blijven echter de – helaas vaak machteloze – houvast van gedomineerde staten.

  • Is Rusland imperialistisch?

    In de hoop de geldstromen uit westerse hoofdsteden op gang te houden, presenteert Kiev zijn agressor als een koloniale macht die heel Europa bedreigt. Een terugblik op de geschiedenis van het Russische Rijk en de unieke plaats van Oekraïne daarin zet vraagtekens bij deze zienswijze.

  • Wolfgang Schäuble en het “ordoliberalisme”

    Wolfgang Schäuble overleed op 26 december 2023. Als belichaming van het Duitse “ordoliberalisme” ijverde deze staatsman onvermoeibaar om die doctrine aan Europa op te leggen. In 1990 was hij de architect van de Duitse eenwording, een eenwording die hij zelf omschreef als “pure en eenvoudige annexatie” van de DDR. In 2015 speelde hij ook een rol bij het opleggen van draconische bezuinigingsmaatregelen aan Griekenland.

  • Als levens waardevol waren…

    Vanuit het internationaal recht is de situatie glashelder: Rusland bezet illegaal zijn Oekraïense buur, net zoals Israël illegaal zijn Palestijnse buur bezet, iets wat de Verenigde Naties herhaaldelijk hebben veroordeeld. Beide zouden dezelfde afkeuring moeten oproepen in het Westen.

  • Armeense eenzaamheid

    Om de kwestie Nagorno-Karabach op te lossen, koos de Azerbeidzjaanse president Ilham Aliev voor geweld en lokte hij het massale vertrek van de bevolking van de enclave uit. Deze militaire ‘oplossing’, mogelijk gemaakt door Turkse en Israëlische wapenleveringen, weerspiegelt ook het groeiende isolement van Armenië en zal slechts tijdelijk een einde maken aan de instabiliteit in de Kaukasus.

  • Latijns-Amerika aan de zijde van Gaza

    ‘De geschiedenis zal onverschilligheid niet vergeven’, waarschuwde de Cubaanse president Miguel Díaz-Canel over de militaire operaties van Israël tegen Gaza. Bijna 10.000 kilometer liggen er tussen de kusten van Latijns-Amerika en van Palestina, maar van Havana tot Santiago de Chile zet het oplaaiende geweld in het Midden-Oosten mensen ertoe aan om een standpunt in te nemen dat des te krachtiger is omdat het zeldzaam is op wereldschaal.

  • Palestina, het schrikbeeld van uitdrijving

    De willekeurige represailles van Israël als reactie op de bloedbaden die Hamas op zijn grondgebied heeft aangericht, hebben Gaza verwoest. Naast de duizenden doden en gewonden dreigt nu ook een massale uitdrijving van Palestijnen.

  • Weg van het front is de Oekraïense samenleving in tweeën gespleten

    Terwijl de menselijke tol van de gevechten in Oekraïne toeneemt en geen van beide partijen de overhand krijgt, worstelt Kiev met het werven van vrijwilligers voor het front. Geconfronteerd met de roep van de bevolking om gerechtigheid, pronkt de regering met haar anti-corruptiebeleid. Ondertussen versnelt ze de ontmanteling van de welvaartsstaat en van de vakbonden.

  • De mislukking van de tweestatenoplossing

    De Palestijnse kwestie leek te zijn opgelost met de ondertekening van normalisatieovereenkomsten tussen Israël en verschillende Arabische staten. De aanval van Hamas bracht ze opnieuw onder de aandacht en herinnert ons eraan hoezeer de realiteit op het terrein een duurzame vrede en veiligheid in de weg staat.