Vanuit het internationaal recht is de situatie glashelder: Rusland bezet illegaal zijn Oekraïense buur, net zoals Israël illegaal zijn Palestijnse buur bezet, iets wat de Verenigde Naties herhaaldelijk hebben veroordeeld. Beide zouden dezelfde afkeuring moeten oproepen in het Westen, dat een “op regels gebaseerde orde” verdedigt. Maar dat is niet het geval.

In de ene zaak staan de Verenigde Staten en de Europese Unie aan de kant van het agressieve land, in het andere aan de kant van de agressor. Vanaf de eerste oorlogsdagen heeft het Oude Continent zijn deuren wijd opengezet voor miljoenen Oekraïense ballingen. Het deed dat in een golf van gastvrijheid die de vluchtelingen uit Irak, Syrië of Afghanistan doet verbleken. Oekraïners “lijken op ons”, stelde een Britse columnist, “ze kijken Netflix, hebben Instagram-accounts, stemmen in vrije verkiezingen en lezen ongecensureerde kranten” ¹. Niemand biedt aan om de honderdduizenden inwoners op te nemen die Gaza willen ontvluchten. Na vierenveertig dagen Israëlische bombardementen stemde de Franse president Emmanuel Macron met lange tanden toe om vijftig gewonde Palestijnse kinderen, op te vangen “als dat nuttig en nodig” zou blijken.

Washington en Brussel reageerden op de Russische invasie met draconische sancties tegen Moskou (olie-embargo, handels- en bankbeperkingen, bevriezing van de tegoeden van oligarchen, verbod op uitzendingen van Russia Today in Europa, enz.). Er werd opgeroepen om sporters, muzikanten, filmmakers en schrijvers te boycotten. Tentoonstellingen werden geannuleerd, concerten geschrapt. Niets van dat alles voor Israël. De in 2005 opgerichte Boycot-, Desinvesterings- en Sanctiebeweging (BDS) roept tevergeefs op tot vergeldingsmaatregelen tegen Tel Aviv. De beweging wordt bovendien regelmatig beschuldigd van antisemitisme. Ze is in Duitsland verbannen en verboden in zo’n dertig Amerikaanse staten. In Frankrijk loopt er een rechtszaak tegen, terwijl Canada de promotie ervan verbiedt. De lijst van asymmetrieën is haast eindeloos. Terwijl het Westen wapens levert aan de bezette Oekraïners, verkoopt het er aan de Israëlische bezetters. Het dreigt met represailles tegen wie militaire steun geeft aan de Palestijnen. De Amerikaanse president Joseph Biden beschreef de vernietiging van het ziekenhuis in Marioupol als een “schande voor de hele wereld”, maar zweeg toen Israël door zijn bombardementen en blokkades een derde van de ziekenhuizen in Gaza buiten werking stelde. Biden heeft het bloedbad in Boutcha als “genocide” veroordeeld, maar weigert op te roepen tot een staakt-het-vuren in Gaza, waar in minder dan drie maanden tijd al bijna 20.000 mensen zijn omgekomen…

Westerse commentatoren hebben vaak de 1.200 slachtoffers van Hamas vergeleken met de Israëlische bevolking van 8 miljoen. Voor een land van 331 miljoen mensen zoals de Verenigde Staten zou het equivalent van de Hamas-moorden de dood betekend hebben van 50.000 burgers. Dat is “20 keer 9/11”. Voor Frankrijk zou dat 10.000 doden betekenen, of “100 keer de Bataclan”. Maar wat als we de 20.000 doden in Gaza ook eens zouden vergelijken met de bevolking van 2,3 miljoen Palestijnen? Dat zou voor Frankrijk neerkomen op 580.000 doden en voor de Verenigde Staten op ongeveer 2,8 miljoen. Dat is meer dan het cumulatieve totaal van alle oorlogen in de VS-geschiedenis, inclusief de Amerikaanse Burgeroorlog. Bijna 70% van de bevolking van Gaza is gedwongen om te vluchten. Laten we ook daar eens de vergelijking maken: het equivalent zou voor Frankrijk 50 miljoen vluchtelingen betekenen en bijna 200 miljoen voor de VS…

Vertaald door Jan Reyniers
Oorspronkelijk gepubliceerd in Le Monde diplomatique, januari 2024. Volgens de overeenkomst die LMD en Lava in 2022 aangingen, herneemt Lava drie keer per maand een artikel in het Nederlands.

1. Daniel Hannan, “Vladimir Putin’s monstrous invasion is an attack on civilisation itself”, The Telegraph, Londen, 26 februari 2022.