“McKinsey” is een schandvlek voor elke politicus

Consultancybureau McKinsey vormt wereldwijd antisociaal beleid, zoals haar uitbuiting van Amerika’s pillenverslaving bewijst. ‘McKinsey is een even grote schandvlek op je CV als ‘tabakslobby’ of ‘wapenfabrikant’.

McKinsey heeft onlangs volgens de New York Times, een “zeldzame verontschuldiging” gepubliceerd.¹ Het ging om een misdrijf zoals de oer-slechterik in een stripverhaal pleegt te begaan, en dat zelfs naar McKinsey’s normen weerzinwekkend was. Eind vorige maand meldde de krant dat partners bij het adviesbureau besproken hadden hoe het farmaceutische bedrijf Purdue de verkoop van opiaten in “turbostand” kon zetten — en dat midden in een opiatenepidemie.² Eén van de ideeën was om de apotheken een korting te verrekenen wanneer klanten een overdosis aankochten. Het bekend raken van dit gesprek was er gewoon te veel aan, zelfs voor de globalistische heersende klasse. McKinsey zegt dat het nu de relaties met de opiatenbusiness verbroken heeft en meewerkt aan onderzoeken naar deze kwestie.

Nadat op 1 oktober 2020 de regering-De Croo tot stand kwam, werd Thomas Dermine benoemd tot staatssecretaris voor het Relance en Strategische Investeringen, belast met Wetenschapsbeleid, toegevoegd aan minister van Economie en Werk Pierre-Yves Dermagne. Van 2009 tot 2016 werkte hij als consultant bij McKinsey in Londen.

Net een week vóórdat de Times deze “Korting-gate” aan het licht bracht, kondigde Joe Biden aan dat hij McKinsey’s plaatsvervangend algemeen adviseur en hoofd openbare zaken, Louisa Terrell, had gekozen als zijn hoofd wetgevende zaken.³ En nu meldt Axios dat Biden overweegt Pete Buttigieg aan te stellen als zijn ambassadeur in China.⁴ Ook Buttigieg bracht zijn diepgaand onidealistische jeugd bij McKinsey door, zoals ik vorig jaar al schreef in Jacobin.⁵

McKinsey is een van de slechtste adviesbureaus op aarde. Zakenjournalist Duff McDonald, auteur van The firm, een boek over McKinsey, vertelde Time dat McKinsey “misschien wel de grootste legitimeerder van massaontslagen in de geschiedenis is.”⁶ Bedrijven hebben altijd al werknemers ontslagen in moeilijke tijden, maar McKinsey “verstoorde” die gewoonte door bedrijven ertoe aan te zetten dat ook in welvarende tijden te doen, zei hij, “gewoon om de winst te verhogen” . (En ongetwijfeld om de overblijvende werknemers bang en volgzaam te houden.)

McKinsey is een van de slechtste adviesbureaus op aarde en “misschien wel de grootste legitimeerder van massaontslagen in de geschiedenis.”

Toen Buttigieg voor het bedrijf werkte, toonde hij blijkbaar een indrukwekkende inzet voor deze missie. Hoewel hij ter zake zo vaag mogelijk blijft, heeft zijn werk aldaar allicht tot ontslagen bij de Amerikaanse post en bij Blue Cross Blue Shield geleid. Ook het ministerie van Defensie behoorde tot zijn klanten.⁷

We zouden graag zeggen dat we verbaasd zijn, maar het verhaal van McKinsey en de Democraten is oude koek.

McKinsey’s goed betaalde kaderleden storten hun giften bijna volledig aan de Democraten. Belangrijker nog is dat die medewerkers van het bedrijf in elke recente Democratische regering goed vertegenwoordigd waren. Diplomate en voormalig McKinsey-consulente Susan Rice diende in zowel Clintons als Obama’s regeringen. Lael Brainard, momenteel in de Federal Reserve Board, diende onder zowel Clinton als Obama en startte bij McKinsey.

De Obama-regering telde tal van McKinsey-medewerkers onder zijn personeel, waaronder Peter Orszag, die Barack Obama’s hoofd van het Office of Management and Budget (OMB) was. Beth Cobert, in Obama’s tweede termijn adjunct-directeur van dezelfde organisatie, was naast senior partner bij McKinsey eveneens voorzitter van hun pensioenfonds.⁸ En daar waar ProPublica vorig jaar een vernietigend onderzoek deed naar McKinsey’s gruwelijke werk voor Donald Trump’s Immigration and Customs Enforcement (ICE), waaruit bleek dat de firma aan ICE aanbeval geld te besparen door te beknibbelen op voedsel en medische zorg voor gedetineerden — was het allereerst toch wel de Obama-regering die op het idee kwam om McKinsey bij de “omvorming” van ICE te betrekken. ProPublica kreeg waarschijnlijk meer clicks op dat verhaal door het “T”-woord in de kop te zetten, maar McKinsey’s originele klant was wel Obama en niet Trump.⁹

Er is geen vergelijking mogelijk tussen de aankomende en de aflopende regeringen: Biden overweegt het hoofd van de National Wildlife Federation (Nationale Natuurbond) voor de rol van hoofd van het Environmental Protection Agency (Bureau Milieubescherming), terwijl Trump’s EPA-hoofd de vicevoorzitter van de Washington Coal Club (de Steenkoolclub) is. Maar bij gebrek aan voortdurende druk van een ernstige en goed georganiseerde linkerzijde, zal Bidens regering alleen maar erger worden, en daarom zou het van onzentwege een vergissing zijn om het nu op te geven en Biden zijn gang te laten gaan — en niet opgeven betekent dat we benoemingen als die van Buttigieg, afkomstig van bedrijven als McKinsey, krachtig moeten afwijzen.

Ervaring bij McKinsey wordt door velen in overheidskringen beschouwd als teken dat een persoon slim is, vanwege de bekende voorkeur van het bedrijf voor het inhuren van Ivy League-whizkids zoals burgemeester Pete. Maar naarmate de kracht van de linkse basisbeweging groeit, zou die perceptie wel eens kunnen omslaan. Een stempel van McKinsey kan dan wel eens géén logische volgende stap meer blijken voor begaafde strebers, maar een vuile vlek op het cv, net zoals werken voor een tabaksbedrijf of een wapenfabrikant.